با خدا تا خجالت

نیمه شعبان سال 89

روز رفتن و دیدن نشانه 

روزی پر از حیرت و شگفتی 

 

پ ن :نیمه شعبان مبارک 

با خدا تا خجالت...

بی تابم ،حالا بیا کاری بکن دارد دیر می شود فکری بحال من بکن  امروز و فرداها روحم را خسته می کند  می ترسم کم بیاورم چاره ای بحال من بکن  این همه سال و این همه لطف کم نیست  مانده ام چرا من ،راهی برای من پیدا بکن  اینجا من هیچ کاره ام ، راهبر تویی رنگها دست شماست سفید را برایم انتخاب بکن  شوریده ام ،آشفته ام  حالم آسمانیست  تقدیرم اینگونه است مر از این روزها جدا بکن  آرام می توان گرفت بی قراری را چه کنم  ماندن اینجا سخت است برای پروازم فکری بکن  با خدا تا خجالت...

خمار عمرم نکن 

با نوشتن آرامم نکن

سوگند به افول ستاره ها

رسوا می شوم

دل گیر می شوم 

به عشقت می نازم

به اسمت می نازم

به آخر نرسانم

مایوس نه 

ناامیدم نکن 

سالیان است حال میکنم با احوالت

دست بر زانویم بگذار

بلندشدنش با من 

با خدا تا خجالت...

آنچه نوشتم قلم بر روی کاغذ نبود هرانچه بود جدا از دل ما نبود  یک سعی میان آنچه بود و نبود  گرفت و شد و برنده ای جز من نبود  آنچه تو خواستی بر من جز تقدیر نبود  آنچه من گفتم جز حکمت الهی نبود  خواستن تو جز بر دل شکسته ام نبود  میان پیدا و گم راهی جز راه تو نبود  آن همه نشانه جز حکم ات نبود  دیدن من برآن همه جز مصلحتت نبود  حال اینجا منم در دست تو بین بودو نبود کاری بکن گره منم نگو هیچی بود و نبود با خدا تا خجالت...